- canus
- cānus, a, um, adj. [Sanscr. Kas-, to shine; cf. cascus], white, hoary (mostly poet. ).I.Lit.:B.
fluctus,
Lucr. 2, 767; Cic. Arat. 71;hence aqua,
foamy, frothy, Ov. H. 2, 16:nix,
white, Lucr. 3, 21; Hor. S. 2, 5, 41:gelu,
Verg. G. 3, 442:montes,
id. ib. 1, 43:pruina,
hoar-frost, Hor. C. 1, 4, 4:grandine canus Athos,
Ov. Ib. 200:salicta,
id. M. 5, 590:segetes,
id. ib. 10, 655:aristae,
id. ib. 6, 456:lupus,
id. ib. 6, 527;7, 550: favilla,
id. ib. 8, 524:color equi,
Pall. Mart. 14, 4:arborum villi,
Plin. 12, 23, 50, § 108:situs,
id. 12, 25, 55, § 125.—Esp. freq. of the gray hair of the aged:II.cano capite atque albā barbā,
Plaut. Bacch. 5, 1, 15; id. As. 5, 2, 84; Cat. 68, 124; Tib. 1, 1, 72; Ov. F. 5, 57:capilli,
Hor. C. 2, 11, 15; Ov. M. 1, 266; 2, 30; 4, 474; Phaedr. 2, 2, 10:crinis,
Cat. 64, 350; Ov. M. 13, 427:barba,
Mart. 4, 36 al. —Hence, subst. in plur.: cāni, ōrum, m. (sc. capilli), gray hairs:non cani, non rugae repente auctoritatem arripere possunt,
Cic. Sen. 18, 62; Ov. M. 3, 275; in Aug. and post-Aug. poets (esp. freq. in Ovid) with adjj.:falsi,
Ov. M. 6, 26:honorati,
id. ib. 8, 9:positi,
id. ib. 14, 655:rari,
id. ib. 8, 567:sui,
id. ib. 10, 391:miseri,
Pers. 5, 65: venerandi. Sen. Herc. Fur. 1249.—Hence,Transf., of age and of aged persons. old, aged:senectus,
hoary, Cat. 108, 1:anilitas,
id. 61, 162:amator,
Tib. 1, 8, 29: cana veritas, venerable, Varr. ap. Non. p. 243, 1:Fides,
Verg. A. 1, 292:Vesta,
id. ib. 5, 744.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.